கடந்த வாரம் எழுத்தாளர் லால்குடி சப்தரிஷி ராமாமிர்தம் (சுருக்கமாக லா.ச.ரா.) அவர்களின் நூற்றாண்டு விழா ஆழ்வார்பேட்டை Russian Cultural மையத்தில் நடைபெற்றது. Discovery Book Palace-ம் வேறு சிலரும் இணைந்து இந்த விழாவை நடத்தினார்கள்.

லா.ச.ரா.வின் “சிந்தா நதி” என்ற புத்தகத்தை என் கல்லூரி நாட்களில் படித்த போது எனக்கு பெரிதாக ஒன்றும் புரியவில்லை. இருந்தாலும் பெரிய எழுத்தாளர்களின் புத்தகத்தைப் படித்தால்தான் நம்மை ‘அறிவு ஜீவி’ வட்டத்துக்குள் சேர்ப்பார்கள் என்ற எண்ணத்தில் (தவறான என்று சேர்த்துக் கொள்ளவும்) படித்தேன். படிப்புக்கும் அறிவுக்கும் சம்பந்தம் இருக்கிறது அல்லது இல்லை – இந்த இரண்டுமே உண்மைதான் என்பதை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புரிந்து கொண்டேன்.

அவருடைய எழுத்துக்கள் புரியவில்லை என்பது குறித்த என்னுடைய புரிதல் சரியானதுதான் என்று அந்த விழாவில் எனக்குப் புரிந்தது (உங்களுக்கு என் எழுத்துக்கள் புரிந்ததா ?). லா.ச.ரா.- தேர்ந்தெடுத்த சிறுகதைகள் என்ற தலைப்பில் அவருடை மகன் சப்தரிஷி தொகுத்த நூலில் லா.ச.ரா.வே இப்படி குறிப்பிடுகிறார் “என்னுடைய எழுத்துக்கள் புரியவில்லை என்று சொல்கிறார்கள். இன்று புரியாவிட்டால் என்ன நாளை புரிகிறது. நாளை இல்லாவிட்டால் நாளை மறுநாள். அட அப்படியே புரியாவிட்டால் என்ன ? எழுதுபவனுக்கே சில நேரங்களில் புரிவது இல்லை”.

இதை மேம்போக்காக படிக்கும் போது சாதாரணமாகத் தெரிகிறது. ஆனால் அதில் ஒரு ஆழ்ந்த உண்மை எனக்குப் புரிந்தது. நாம் எந்த மன நிலையில் இருந்து ஒன்றை சொல்கிறோமோ அல்லது செய்கிறோமோ அந்த எண்ண அலையின் நேர்கோட்டில் இருப்பவர்களால்தான் நாம் சொல்வதை அல்லது செய்வதை சரியானபடி புரிந்து கொள்ள முடியும்.

சித்தர்கள் சொன்ன பல விஷயங்கள் நமக்கு புரியாததின் காரணம் இதுதான். இன்று புரியாவிட்டால் என்ன நாளை புரிகிறது என்ற அர்த்தத்தில் எடுத்துக் கொள்ளை வேண்டியதுதான்.

லா.ச.ரா.என்ற எழுத்தாளர் கொஞ்சம் கடினமானவராக இருக்கலாம். ஆனால் அவர் மிகவும் எளிய மனிதராக வாழ்ந்தவர் என்று அந்த விழாவில் பலரும் பேசியதில் இருந்து தெரியவந்தது.

அவர் சொல்கிறார் “நாம் யாரும் கெட்டவர்கள் இல்லை. ஆனால் நமக்கு கெட்ட எண்ணங்கள் தோன்றாமல் இருக்கிறதா என்ன ?” அதில் இருந்து எப்படி மீண்டு வருகிறோம் என்பதுதானே வாழ்க்கை. பொதுவாக மனிதர்கள் தங்களுக்குள் புதைத்து வைக்கும் அல்லது வெளிப்படுத்த தயங்கும் எண்ணங்களை தன்னுடைய கதாபாத்திரங்கள் மூலம் வெளிப்படுத்துவதில் திறமையானவர் லா.ச.ரா.

எழுத்தாளர் சாரு நிவேதிதா. திருப்பூர் கிருஷ்ணன் மற்றும் பலர் பேசினாலும். 90 வயதினை கடந்த லா.ச.ரா-வின் மனைவி ஹைமவதி அவர்களின் பேச்சு மிகவும் இயல்பாக இருந்தது. நடையில் தள்ளாட்டம் இருந்தாலும் பேச்சில் தெளிவு இருந்தது. அவர் சொன்னார் “என் கணவர் எழுதுவதை main ஆகவும் வைத்துக் கொள்ளவில்லை side ஆகவும் வைத்துக் கொள்ளவில்லை. இயல்பாக தோன்றும்போது எழுதினார். சில கதைகளை எழுத அவர் வருடக் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டார். அவருடைய கதைகளுக்கு அவர் ஒரு கருவியாகத்தான் தன்னை நினைத்துக் கொண்டார்.

அவருடைய எழுத்தில் கனம் அதிகம். எழுத்தில் கனம் இருந்தும் அதை தலையில் ஏற்றிக் கொள்ளாத எளிய மனிதர் லா.ச.ரா.

அவருடைய அபிதா என்ற நாவலில் இருந்து ஒரு sample:

“புது இடத்தைக் காணும் வியப்பைக் காட்டிலும் பழைய இடம், பழகின இடம் திரும்பும் உள்ளக் கிளர்ச்சி தாங்க முடியவில்லை. தேங்கிவிட்ட நினைவுகள் கொந்தளிப்பு கண்டு உணர்சிகள் ஒருங்கே அழுத்தும் நிலை முற்றிலும் இன்பம் என்று சொல்வதற்கில்லை. திரும்பியே வந்திருக்க வேண்டாமோ ? என்று கூட சித்தம் சலிக்கிறது. ஆயினும் ஒரு எண்ணம். ஒரே எண்ணம் – நீர்த்துப் போன சாம்பலுள் இத்தனை நாள் புதைந்து ஒளிந்திருக்கிறது ஒரு பொறி. நினைவின் காற்றுவாக்கில் பற்றிக் கொண்டு மறதியின் சருகுகளை எரித்து ஜ்வாலையாக்கி என்னைத் தன்முன் உந்தித் தள்ளிச் செல்கிறது. நானும் பற்றி எரிகிறேன். ஒன்று கண்டேன். எதுவுமே மறப்பதற்கில்லை. எல்லாமே ஒளிமறைவில் பாயச் சமயம் பார்த்திருப்பவையே“.